سه تله‌ای که مانع نوآوری و بازآفرینی در سازمان‌ها می‌شود

هویت، ساختار و نحوه همکاری در یک سازمان، می‌تواند در مسیر نوآوری و ورود به حوزه‌های جدید، نقشی دوگانه ایفا کند و یا عامل پیشران باشد یا مانعی جدی ایجاد نماید. شرکت‌ها معمولاً به دلیل بی‌اطلاعی مدیران از فناوری‌های جدید یا روندهای نوظهور، در نوآوری ناکام نمی‌مانند، بلکه به دلیل گرفتار شدن در سه تله ریشه‌دار خود دچار مشکل می‌شوند.

یک: تله هویت؛ زمانی رخ می‌دهد که هویت سازمان پیوند نزدیکی با یک محصول یا خدمت خاص داشته باشد. وقتی “چه کسی هستیم” خیلی به “چه کاری انجام می‌دهیم” گره بخورد، مدیران فرصت‌ها را از دست می‌دهند و کارکنان در برابر تغییر مقاومت می‌کنند. راه حل ارتباط دادن هویت با مفهومی فراتر از صرفاً یک محصول است. عنوان مثال، شرکت کداک با وجود اینکه اولین فناوری دوربین دیجیتال را اختراع کرده بود، نتوانست به موقع از آن بهره‌برداری کند زیرا هویت خود را به تولید فیلم گره زده بود.

دوم : تله ساختار؛ هنگامی بروز می‌کند که رهبران، ساختارها و مشوق‌های سازمانی را برای تیم‌های مختلف نوآوری یکسان در نظر می‌گیرند. نوآوری‌های انقلابی به ساختارهای منعطف و مشوق‌های متفاوتی نسبت به بهبود تدریجی محصولات فعلی نیاز دارند. به عنوان مثال شرکتها گاهی از همان ساختارهای قدیمی برای مدیریت نوآوری‌های جدید استفاده می‌کنند، مانند زمانی که یک شرکت بزرگ تیم‌های رسمی و سخت‌گیر را برای توسعه نوآوری‌های بنیادی به کار می‌گیرد، اما این ساختارهای سنتی مانع پیشرفت و موفقیت نوآوری می‌شوند.

سوم : تله همکاری؛ زمانی ظاهر می‌شود که افراد یا گروه‌ها نتوانند روابط سازنده و اعتمادآمیزی برقرار کنند اگر برخی خود را حافظ گذشته و برخی دیگر خود را متولی آینده ببینند، اعتماد متقابل از بین می‌رود. راهکار، ایجاد فضاهای مشترک برای همدلی، یادگیری و درک متقابل است.مثلا اگر تیم‌های مختلف بر سر تخصیص منابع برای محصولات جدید و موجود دچار رقابت شوند. باعث میشود شد تا نوآوری‌های جدید به دلیل نبود اعتماد و تعامل مؤثر، دچار مشکل شوند.

سازمان‌ها باید پیش از وقوع تغییرات بزرگ، برای نوآوری و بازآفرینی آماده باشند. آنها باید هویتی فراتر از محصولات فعلی داشته باشند، ساختارهای نوآوری متناسب با مراحل مختلف ایجاد کنند و فضاهای گفتگو و همکاری بین تیم‌های نوآور بسازند.